MisdaadWeb

A.K.A.: "The Milwaukee Cannibal"

Jeffrey Lionel Dahmer (Milwaukee, 21 mei 1960 – Portage, 28 november 1994) was een Amerikaanse serie- en lustmoordenaar, necrofiel, kannibaal en verzamelaar van lichaams- en skeletdelen van zijn slachtoffers. Men noemt hem vaak "the Milwaukee cannibal".Zeventien mannen en jongens die hij aantrekkelijk vond overleden. Hij streefde ernaar om de volledige controle over hun lichaam te hebben: deels door directe moord, deels door met het injecteren van zoutzuur of kokend water in de hersenen een soort primitieve vorm van lobotomie toe te passen. Het was zijn bedoeling om op die manier willoze seksslaven van hen te maken, wat onbedoeld na enkele dagen tot de dood leidde.Opvallend detail: de periode waarin Dahmer actief was (1978-1991) in Amerika komt grotendeels overeen met de actieve jaren van Chikatilo in Rusland.Netflix heeft in 2022 een veelbesproken documentaire over hem gemaakt: Monster: het verhaal van Jeffrey Dahmer.

Alternatieve schrijfwijze: Andrej Tsjikatilo

Andrei Chikatilo is een van de ergste seriemoordenaars. Hij is verantwoordelijk voor de moorden op minstens 53 mensen, de meeste van hen jonge jongetjes en meisjes van onder de tien. Chikatilo begon met moorden in Rusland in 1978 en stopte pas in 1990, doordat hij gepakt werd door de politie.In december 1978 verloor Chikatilo, een bevoegd leraar, zijn baan aan de Novoshaktinsk Technical School na ingrijpende bezuinigingen op het personeel. Hij vertrok naar de Shakhti Technical School. Op 22 december volgt hij de negen jaar oude Lena Zakotnova en lokt haar naar zijn huis. Door zijn vaardigheden als leraar kon hij makkelijk het vertrouwen winnen van het kleine meisje. Maar achter de gesloten deuren van zijn huis in Mezhevoi Pereulok, verandert de aardige Shakhti in een monster. Hij sprong op het bange meisje dat schreeuwde voor haar leven. Hij bedekte haar mond en begon haar kleren te scheuren. Hij scheurde haar onderbroek los en wreef zijn genitaliën tegen haar aan. Maar om de een of de andere reden lukte het hem niet een erectie te krijgen ondanks dat hij het bange meisje wilde verkrachten. Zijn onvermogen om een erectie te krijgen, maakte hem nog bozer. Hij begon begon haar te penetreren met een vinger. Hij zag het bloed naar buiten druppelen toen hij haar maagdenvlies brak. Dit deed hem zoveel genoegen op dat moment, dat hij spontaan een orgasme kreeg. Eén die, zei hij, de meest plezierige en meest intense was die hij ooit had gehad.Op dat moment wist hij dat vrijen en verkrachting niet was wat hij zocht: hij wilde het bloed van zijn slachtoffers zien. Daarom pakte het zakmes dat hij bij zich droeg en stak het in de buik van het meisje. De pijn en doodsangst van het meisje deden Chikatilo nog meer plezier. Zijn impotentie nam ook af met iedere steek van het mes. Dit was het genot waar hij de afgelopen jaren naar op zoek geweest was tijdens het knuffelen en seksueel misbruiken van leerlingen en andere kinderen. Chikatilo begon met met zijn hand in het lichaam van het meisje te gaan, hij scheurde haar borstkas open om bij het bloed en de organen te komen. Na een tijdje deed hij zijn handen om de nek van het meisje en kneep het laatste beetje leven uit haar.Toen pas bestefte hij de ernst van wat hij gedaan had. Op de grond voor hem lag een bijna onherkenbaar verminkt meisje. Haar organen en bloed zaten overal, en hij zat zelf ook onder haar bloed. Toen de eerste paniek wegebde, kreeg hij weer een beetje vat op zichzelf. Hij wist dat hij van het lichaam af moest zien te komen. Hij bedekte het lichaam van het meisje met de overblijfselen van haar kleren en droeg haar naar een open terrein aan de andere kant van de weg. Hij dumpte haar lichaam in de rivier de Grushevka, waar het twee dagen later gevonden zou worden.De autoriteiten ondervroegen vele mannen over de aanval op Lena, ook Chikatilo, maar uiteindelijk werd Aleksandr Kravchenko schuldig bevonden en veroordeeld. Hij werd geëxecuteerd in 1984. Pas veel later, toen Chikatilo de moord op het meisje bekende, realiseerden de autoriteiten zich dat ze de verkeerde man hadden gedood. De bekentenis van Chikatilo is huiveringwekkend als hij zijn eerste moord beschrijft:

Ik had een klein huis aan de 'Border Lane' in Shakhti. Ik was van plan de boel een beetje op te knappen en een tuin aan te leggen… Ik kan me de exacte datum niet meer herinneren, maar het was een avond eind december 1978. Ik stapte uit bij de Grushevka Bridge bushalte, degene die het dichtste bij mijn huis aan Border Lane is. Het was laat op de dag en het begon al donker te worden. Ik ging lopend op weg naar huis. Tot mijn verbazing zag ik een meisje van een jaar of elf, twaalf met een schooltas die in dezelfde richting liep als ik. We liepen een tijdje naast elkaar over de donkere, onverlichte straat bij de rivier. Ik begon een gesprek met het meisje. Ik herinner me nog dat ze zei dat ze op weg was naar een vriend. Toen we in de buurt kwamen van de hoge gras dat bij de rivier groeit en op een afstandje van de dichtstbijzijnde huizen, kreeg ik een onweerstaanbare drang om seks te hebben met dat meisje. Ik weet niet wat er met me gebeurde, maar ik begon letterlijk te trillen. Ik hield het meisje stil en duwde haar in het gras. Ze probeerde zich los te vechten, maar ik was in een staat van dierlijke opgewondenheid, ik kon mezelf niet tegenhouden. Ik trok haar broek omlaag en begon met mijn handen aan haar geslachtsdelen te voelen. Tegelijkertijd, om haar stil te houden, begon ik haar keel dicht te knijpen. Ik begon haar geslachtsdelen te pijnigen. Ik kreeg een orgasme terwijl ik op haar lag en haar geslacht mishandelde. Ik had als zo danig geen seks met haar. De sperma ging of tussen haar benen of op haar buik. Toen ik me realiseerde dat het meisje dood was, kleedde ik haar weer aan en gooide haar in de rivier. Haar schooltas gooide ik erachteraan. Ik waste mijn handen in de rivier en trok mijn kleren weer goed. Toen ging ik terug naar de bushalte, en ging naar huis...

Dit was mijn eerste misdaad en ik heb er oprecht spijt van... Wat er die avond gebeurd was, maakte een sterke indruk op me. Ik moet zelfs zeggen dat ik me het moment waarop ik klaarkwam niet meer kan herinneren. Wat ik me wel duidelijk herinner, is dat het pijnigen van haar geslachtsdelen me een enorme kick gaf. Ik kan het niet duidelijker omschrijven, maar het was echt. Ik was in een soort trance, gestuurd door een soort beestachtige passie. Pas toen ik een beetje kalm geworden was, merkte ik dat ze dood was.Een paar dagen later werd ik opgeroepen voor een ondervraging. De politie vroeg me waar ik was op de avond van de moord. Ik zei dat ik thuis geweest was en mijn vrouw bevestigde dit. Ik was me ervan bewust dat iemand anders gearresteerd zou worden voor deze misdaad. Na die eerste moord denk ik dat mijn geest een definitieve verandering had ondergaan. Ik werd achtervolgd door het beeld van mijn handen die het meisje mishandelden. Ik kreeg het beeld niet meer van mijn netvlies.

In 1981, na verscheidene meldingen van ongewenst gedrag van Chikatilo richting zijn studenten, werd hij gedwongen ontslag te nemen. Hij vindt snel ander werk bij de Rostovnerud fabriek in Shakhti. Zijn moorddadige neigingen komen weer boven. Door zijn drang om te moorden was hij ongeduldig op zoek naar een vrouw, of liever nog een jong meisje, om op te pikken. Toen kwam hij de zeventienjarige Larisa tegen. Het meisje ging in op zijn uitnodiging om een stukje te gaan wandelen en ze wist dat hij op meer uit was dan een gezellig kletspraatje. Chikatilo vertelde Larisa dat hij een stil plekje wist in de buurt van restaurants, cafés en dergelijke. Maar de moordenaar weet dat gewone, ongedwongen seks hem niet het genot geeft dat hij zoekt. Hij duwt haar tegen de grond en valt haar aan door haar in het gezicht en tegen de borst te slaan. Om haar kreten te smoren, stopt hij vuil in haar mond en knijpt haar adem af tot ze bewusteloos raakt. Chikatilo houdt de greep vast en als het leven uit Larisa geweken is, komt hij over haar dode lichaam klaar en bijt een van haar tepels af. Hij dumpt haar lichaam in de rivier de Don, waar het al de volgende dag wordt gevonden.Lyubov Biryuk werd zijn volgende slachtoffer. De dertienjarige werd op 12 juni 1982 vermoord toen ze over een beschut voetpad naar Donskoi Village liep. Haar lichaam werd gevonden op 27 juni. Het had talloze wilde steekwonden die onderdeel waren van Chikatilo's modus operandi. De meeste steekwonden waren in de borsten en ze was ook in haar oog gestoken. Chikatilo begint nu vaker te moorden, meestal is dat het begin van het einde voor een moordenaar. De meeste moordenaars raken hun grip op de realiteit kwijt als ze steeds vaker beginnen te moorden en dan worden ze uiteindelijk opgepakt omdat ze fouten gaan maken of te onoplettend worden.Maar dit gold niet voor Chikatilo, hij zou nog jaren met moorden doorgaan. Op 25 juli 1982 dood hij zijn volgende slachtoffer, de veertien jaar oude Lyuba Volubuyeva in Krasnodar. Chikatilo werd daar behandeld aan een hernia. Haar lichaam wordt gevonden op 7 augustus van datzelfde jaar. Daarna verandert Chicatilo zijn slachtofferkeuze. Zijn volgende slachtoffer is een man. De negenjarige Oleg Pozhidayev wordt vermoord op 13 augustus 1982, zijn lichaam wordt nooit gevonden. De moordenaar begon de genitaliën van zijn slachtoffers te verminken. Bij meisjes sneed hij de borsten los en vernietigde hun vagina, baarmoeder en blaas. Bij jongens beschadigde hij de penis, scrotum en anus.Olga Kuprina, 16 jaar oud, kruist het pad van Chikatilo en wordt vermoord op 16 augustus 1982. Haar lichaam wordt gevonden in de buurt van het dorpje Kamenolomni. Terug in Shakhti, vermoordt Chikatilo Ira Karabelnikova, een negentienjarige vrouw, op 8 september. Haar lichaam wordt gevonden op 20 september. Slechts een week na de moord op Ira slaat Chikatilo weer toe. Zijn slachtoffer is dit keer de vijftienjarige Sergei Kuzmin. Het lichaam van de jongen wordt pas op 12 januari 1983 gevonden. De tien jaar oude Olya Stalmachenok wordt de volgende die sterft door Chikatilo's handen. Ze werd vermoord op 11 december 1982 in Novocherkassk. In 1983 neemt het tempo van moorden nog steeds toe.Iets na de 18 juni vermoordt Chikatilo de 15-jarige Laura Sarkisyan, haar lichaam werd nooit gevonden. Ze is de eerste van de acht mensen die Chikatilo in 1983 om zou brengen. Ira Dunenkova, 13, was de volgende die zou sterven. Ira's oudere zus was een minnaar geweest van Chikatilo. Ira's verminkte lichaam werd gevonden op 8 augustus 1983 in Aviators' Park bij het vliegveld van Rostov. Dezelfde week in juli maakt Chikatilo zijn twaalfde slachtoffer. de 24-jarige Lyuda Kutsyuba wordt vermoord en hij dumpt haar op het platteland buiten Shakhti. Daar wordt haar lichaam gevonden op 12 maart 1984. Keer op keer vermoordt Chikatilo jonge mannen en vrouwen. 8 augustus 1983, de zeven jaar oude Igor Gudkov wordt vermoordt en achtergelaten in Aviators' Park. Hij wordt gevonden op 28 augustus. Valuya Chuchulina (22), wordt vermoord in september, en gedumpt even buiten Shakhti, waar ze pas op 27 november wordt gevonden.Het volgende lichaam wordt gevonden op 8 oktober, maar Shikatilo kan zich niet meer herinneren wie het slachtoffer was, en de politie slaagt er niet in haar identiteit vast te stellen. Op 27 oktober, valt het volgende slachtoffer. De 19-jarige Vera Shevkun wordt vermoord en gedumpt op een industriegebied bij Shakhti, waar ze wordt gevonden op 30 oktober. Chikatilo vermoord de 14-jarige Sergei Markov op 27 december. Zijn lichaam wordt pas gevonden op 1 april van het volgende jaar, op een braak terrein bij Novocherkassk.

Ook het volgende jaar eist weer meer slachtoffers dan het afgelopen jaar. Maar liefst vijftien mensen worden er door Chikatilo vermoord in 1984. Het eerste slachtoffer viel op 9 januari. Chikatilo vermoorde op die dag de 17-jarige Natalya Shalapinia en ook haar lichaam wordt gedumpt in Aviatrors' Park. Op 21 februari vermoordt Chikatilo Marta Ryabyenko. Ze is 44 en valt daarmee buiten het normale patroon van Chikatilo. Ze wordt de volgende dag gevonden. 24 uur eerder had de politie een zaak geopend tegen Chikatilo voor het ontvreemden van eigendommen. 27 maart heeft de politie een eerste spoor dat leidt naar de man die zij verdenken van de moorden. Naast het lichaam van de 10-jarige Dima Ptashnikov, die drie dagen eerder was vermoordt, wordt een voetafdruk van de moordenaar gevonden. Ondanks dat zou Chikatilo nog zes jaar lang doorgaan met moorden.Twee maanden later, in mei, vermoordt Chikatilo weer een volwassen vrouw. Het slachtoffer is de 32-jarige Tanya Petrosyan, een van zijn oud-geliefden. Hij vermoordt ook haar dochtertje, de 11-jarige Sveta. Sveta's lichaam wordt gevonden op 5 juli, dat van Tanya op 27 juli. Eind juni valt ook de 22-jarige Yelena Bakulina ten slachtoffer aan Chikatilo, gevolgd door de dertien jaar oude Dima Illarionov. Zijn lichaam wordt gevonden op 12 augustus en Yelena's stoffelijk overschot op 27 augustus. Op 19 juli wordt Anna Lemesheva vermoordt en nog voor zij gevonden wordt op 25 juli is ook Sveta Tsana (20) ten prooi gevallen aan Chikatilo. Ze wordt vermoordt in het Aviators' Park waar haar lichaam gevonden wordt op 9 september.Chikatilo verandert van baan en gaat werken in Rostov, op het kantoor van Sevkavenergoavtomatika. Dit kantoor ligt in de buurt van het Aviators' Park waar hij de volgende dag Natasha Golosovskaya (16) vermoordt. Slechts vijf dagen later is het alweer raak. Lyuda Alekeseva, zeventien jaar oud, wordt vermoordt en in de rivier de Don in Moskou gedumpt. Op 10 augustus wordt haar bezoedelde en verminkte lichaam gevonden op de oever. Tijdens een reis naar Tashkent, in de tweede week van augustus, doodt Chikatilo nog een onbekende. Een paar dagen later vermoordt hij de 12-jarige Akmaral Seidealieva. Op 28 augustus is het de beurt aan de elfjarige Sasha Chepel. Ook hij wordt in de rivier de Don gegooid waar zijn lichaam op 2 september wordt gevonden. Ook in Aviators' Park, de andere favoriete lokatie van Chikatilo valt weer een slachtoffer, dit keer de 24-jarige Irina Luchinskaya.In september laat politieinspecteur Aleksandr Zanasovski Chikatilo bij hem komen voor een ondervraging. Chikatilo had de inspecteurs aandacht getrokken met zijn ongewone gedrag. De inspecteur vraagt Chikatilo waar hij was en wat hij deed toen de tienjarige Dima Ptashnikov werd vermoord, eerder dat jaar. Op datzelfde moment begint de politie een portfolio aan te leggen van 23 moorden die volgens hen met elkaar verband hielden en een mogelijke verdachte - overigens kwam het echte aantal moorden dichter in de buurt van de 30. Op 12 december wordt Chikatilo voorgeleid voor de diefstallen waarover hij eerder dat jaar was ondervraagd. De straf die hij daarvoor krijgt is minder dan de tijd die hij inmiddels (sinds september) in de gevangenis heeft gezeten. Hij wordt onmiddellijk vrij gelaten. Zijn periode in de gevangenis zal indruk op hem gemaakt hebben, want Chikatilo doodt acht maanden lang niemand meer.Pas op 1 augustus 1985 is het weer raak. Tijdens een zakenreis die hij maakt voor zijn nieuwe werk als ingenieur bij Novocerkassk's Elektovonozostritelny Factory, vermoordt hij de 18-jarige Natalya Pokhilstova en dumpt haar lichaam in de buurt van het vliegveld Domodyedovo. Twee dagen later wordt ze gevonden. De politie weet dat ze een slachtoffer is van wat ze noemen de "Rostov Connection". Op 27 augustus vermoordt Chikatilo de achtien jaar oude Irina Gulyayeva. Ze wordt de volgende dag gevonden. De politie heeft sterke vermoedens over de dader. Er wordt aangenomen dat Chikatilo niet moordt in de periode van 28 augustus 1985 tot mei 1987. Een lange periode van stilte die veel vragen oproept. De volgende moord is op 16 mei 1987. De dertienjarige Oleg Makerenkov wordt in de buurt van het dorpje Revda in Siberië vermoordt. Zijn stoffelijk overschot blijft onontdekt tot Chikatilo het de politie wijst na zijn arrestatie.Op 29 juli wordt Ivan Bilovetski vermoordt in Zaporozhye. De twaalf jaar oude jongen wordt twee dagen later gevonden. De zestienjarige Yura Tereshonok wordt vermoordt op 15 september bij Leningrad. Zijn lichaam wordt nooit gevonden. Opnieuw is er licht in de zaak van de Chikatilo moorden. Anders dan vele andere seriemoordenaars lijkt het wel alsof hij gas terug neemt. Dit kan zijn omdat hij over zijn top was van zijn liefde voor moord en verminking. De meeste seriemoordenaars worden gepakt op hun top, als hun moorden zijn geëscaleerd. Chikatilo daarentegen lijkt zijn piek gehad te hebben en begint het rustiger aan te doen.Het volgende slachtoffer, vermoord bij Krashney Sulin in april 1988, wordt nooit geïdentificeerd. Haar resten worden gevonden op 6 april. Op 14 mei 1988 vermoordt Chikatilo de negenjarige Lyosha Voronko in de buurt van het station van Ilovaisk en haar lichaam wordt nog diezelfde dag gevonden. Precies twee maanden later moordt Chikatilo opnieuw, dit keer is het slachtoffer de 15 jaar oude Zhenya Muratov. Ze wordt vermoordt bij Donleskhoz. Zijn lichaam wordt pas op 11 april 1989 gevonden. In maart 1989 vermoordt Chikatilo de 16-jarige Tatyana Ryzhova in het huis van zijn dochter in Shakhti. Tatyana wordt een week later gevonden, zonder hoofd en zonder benen. De 8-jarige Sasha Dyakonov is Chikatilo's volgende slachtoffer, de jongen wordt vermoord op 11 mei, de dag na zijn verjaardag. Hij wordt gevonden op 14 juli. Op 20 juni wordt de 10 jaar oude Lyosha Moiseyev vermoordt bij Vladimir. Zijn lichaam wordt gevonden op 6 september.De moorden beginnen zijn tol te eisen bij Chikatilo. Het volgende slachtoffer, de tien jaar oude Alyshoa Khobotov, wordt op 28 augustus begraven in een graf dat Chikatilo in eerste instantie voor zichzelf had gegraven. Op 12 december 1990, kort na zijn arrestatie, leidt Chikatilo de politie naar het van eigenaar gewisselde graf. Een maand later op 14 januari 1990 vermoordt Chikatilo Andrei Kravchenko en dumpt de elfjarige in Shakhti waar hij op 19 februari werd gevonden. Op 7 maart is de tienjarige Yaroslav Makarov Chikatilos volgende slachtoffer. Het lichaam van de jongen werd de volgende dag in de Botanische tuinen van Rostov gevonden. Lyubov Zuyeva, 31 jaar, wordt vermoord in april bij Donleskhoz Station en ligt daar onontdekt tot 24 augustus. Op 28 juli vermoordt Chikatilo Vitya Petrov. De twaalfjarige wordt ook in de Botanische tuinen gedumpt en wordt pas twee maanden later ontdekt. Ivan Fomin (12) wordt vermoord op 14 augustus op het rivierstrand van Novocherkassk. Drie dagen later wordt hij gevonden. Op 30 oktober is Vitya Tischenko het volgende slachtoffer van de bloeddorstige Chikatilo. Ze is zestien als ze door hem vermoord wordt in Shakhti. Drie dagen later wordt ze gevonden. De laatste moord is op de 22-jarige Sveta Korostik op 6 november bij Donleskhoz Station.Het einde was nabij voor Chikatilo; hij was gezien door een agent na de laatste moord. Maar nadat de agent hem aan had gehouden om naar zijn papieren te vragen, had hij hem weer laten gaan. Op 13 november, als het lichaam van Korostik wordt gevonden, vertelt de agent aan inspecteur Mikhail Fetisov dat hij Chikatilo op de dag van de moord in de buurt van de locatie heeft aangehouden. Fetisov herinnert zich Chikatilo's naam van zijn arrestatie in 1984 voor de diefstal en voor de ondervraging over de moord op Ptashnikov. Veel puzzelstukjes vallen op hun plaats. Navraag bij zijn werkgevers leerde de politie dat Chikatilo niet op zijn werk verschenen was op de dagen van de meeste moorden. De inspecteur besluit Chikatilo 24 uur per dag in de gaten te laten houden. Op 20 november wordt Chikatilo gearresteerd.Undercover agenten pakten hem op en namen hem mee naar het politiebureau. In zijn tas vonden ze Vaseline, touw, vieze handdoeken en een keukenmes. Andrei werd onderzocht en hij bleek een beet in zijn vinger te hebben, en op zijn genitaliën zaten schrammen. Andrei zei dat die schrammen een andere oorzaak hadden, maar in zijn tas werd ook een keukenmes gevonden. Dr. Bukhanovsky, een vooraanstaand Russisch psycholoog, werd opgeroepen om de politie te assisteren bij Chikatilo's ondervraging. Omdat hij eerder al een vaag daderprofiel had opgesteld. Bukhanovsky ondervroeg Chikatilo die de moorden aan hem bekende. Chikatilo vertelde dat hij seksueel genot beleefde aan het moorden en mishandelen, en hij biechtte ook kannibalisme op. Chikatilo bekende 53 moorden en leidde de politie naar veel nog onontdekte slachtoffers. Chikatilo werd toerekeningsvatbaar verklaard en werd ter doodstraf veroordeeld voor de 53 moorden waarvan bewezen was dat hij ze had begaan.Op 21 februari 1994 verloor Chikatilo te elfder ure een aanvraag voor clementie en werd hij uit zijn cel gehaald en naar de executiezaal gebracht. Chikatilo moest knielen en zijn veroordeling werd aan hem voorgelezen. De beul nam een automatisch pistool en schoot een enkele kogel in de achterkant van Chikatilos hoofd. In tegenstelling tot zijn slachtoffers, stierf Andrei Romanovich Chikatilo een snelle, pijnloze dood.

A.K.A.: "The Athens Ripper"

De 23-jarige Antonis Daglis werd gepakt nadat hij de Engelse vrouw Ann Hamson liet ontsnappen. Ann was ontvoerd door de Griek die ten onrechte dacht dat ze prostituee was. De vrouw wist Daglis ervan te overtuigen dat ze geen prostituee was en werd door hem gespaard.Ann Hamson vertelde de politie over haar ontvoering. Snel daarna werd Daglis gearresteerd voor de ontvoering en ook werd hij verdacht van drie verkrachtingszaken en de moord op deze vrouwen. Deze moorden vonden plaats tussen 1993 en 1996.In een Atheense rechtbank, op 23 januari 1997, werd Daglis schuldig bevonden aan de drie seksmoorden en voor zes pogingen tot moord. In de rechtbank besprak hij wekenlang hoe hij de drie prostituees had ontvoerd en hoe hij ze meerdere keren verkrachtte voor hij ze in zijn huis in stukjes sneed met een kettingzaag. De lichamen dumpte hij langs de snelweg.Daglis werd veroordeeld tot 13 keer levenslang.

Pseudoniem: Dukun AS, Nasib Kelewang, Datuk Maringgi

Ahmed Suradji was een gerespecteerde toverdokter in Medan, de hoofdstad van Noord Sumatra. Velen vertrouwden de man voor advies en begeleiding in zaken als liefde, geld en gezondheid. Maar toen de dokter werd gearresteerd door de politie voor de moord op verschillende lokale vrouwen, begonnen de mensen zich af te vragen wat de echte kracht van deze man was.Suradji zei dat hij jonge vrouwen begroef in de buurt van zijn suikerriet-plantage. Suradji zou de doodsbange vrouwen gewurgd hebben en het speeksel dat uit hun mond liep hebben opgelikt.
Het ritueel zou de man extra krachten geven waarmee hij zijn klanten kon helpen bij al hun problemen, van armoede tot liefdesverdriet. Na het offerritueel zou hij de lichamen uit hun graf hebben opgegraven en hebben herbegraven dichter bij zijn huis. Alle slachtoffers werden begraven met hun gezicht in de richting van het huis van de heks.Suradji had waarschijnlijk jarenlang met de moorden weg kunnen komen als een vader niet zo waakzaam was geweest. Zijn achterdocht en oplettendheid leidden tot de aanhouding van de dokter en zijn drie vrouwen (die zussen waren) op 2 mei 1997.De politie vestigde haar aandacht op Ahmad nadat de vader van een van de slachtoffers aangifte had gedaan en had gezegd dat zijn dochter bij Ahmed op bezoek was gegaan. De politie vond het lichaam van een van de slachtoffers in een veld dicht bij zijn huis. De politie begon een uitgebreid onderzoek op de plantage en vond nog 41 lichamen.Suradji bekende in eerste instantie de moord op 16 vrouwen in een periode van vijf jaar. Hij hoopte dat de politie slecht zou zoeken, en zou stoppen als ze de 16 lichamen hadden gevonden. De politie was echter grondiger en had al snel bewijs voor minstens 25 lichamen, waaronder kleding, sieraden en horloges. Naar aanleiding van het groeiende bewijs, veranderde Suradji zijn verhaal. Hij biechte op dat hij 42 vrouwen had vermoord in een periode van elf jaar. De slachtoffers waren in de leeftijd tussen de 11 en 30 jaar. De meeste slachtoffers waren prostituees en hun verdwijning werd niet onmiddelijk opgemerkt. Maar omdat er inmiddels 42 lichamen waren opgegraven, kwamen er nog 80 families met meldingen over vermiste vrouwen. Dit gaf aanleiding om te vrezen dat er nog meer slachtoffers waren.
Veel vrouwen hadden de medicijnman ingehuurd om met magie te zorgen voor de trouw van hun echtgenoten of vriendjes. Buren vertelden dat veel vrouwen de hulp van de tovenaar inriepen omdat ze geloofden dat ze daardoor rijker, gezonder en seksueel aantrekkelijker werden.Suradji hielp de slachtoffers voor ongeveer $300. Hij nam ze mee naar de suikerriet-plantage bij zijn huis en begroef ze tot hun heupen in het zand, als onderdeel van het ritueel. Als ze geen kant meer op konden, wurgde hij ze met een electriciteitskabel. Hij dronk hun speelsel, kleedde ze uit en herbegroef de slachtoffers met hun hoofd wijzend in de richting van zijn huis. Dit om zijn magische krachten te versterken.Suradji vertelde dat hij een droom had gehad waarin de geest van zijn vader hem zei dat hij 70 vrouwen moest vermoorden en hun speeksel moest drinken. Als hij dit zou doen, zou hij een ‘dukun’ worden; een mystieke genezer.Zowel Suradji als zijn eerste vrouw ontkenden de slachting tijdens hun rechtzaak. Ze beweerden dat ze de bekentenissen afgelegd hadden omdat ze door de politie werden gemarteld. Maar hun verweer was aan dovemans oren gericht: op 27 april 1998 werd de dokter schuldig bevonden aan de ergste reeks moorden die Indonesië ooit meegemaakt had. Suradji werd veroordeeld tot het vuurpeloton. In de rechtbank werd gejuigd toen het vonnis werd voorgelezen.